Kıskançlık hangi yaşta olursa olsun insanın en temel ve baş edilmesi en zor duygularından birisidir. Kardeş kıskançlıkları birden fazla çocuğu olan her ailede görülür. Çünkü her bir çocuk anne ve babasının ilgisini, sevgisini, zamanını bir başkası ile paylaşmak istemez. Her zaman anne ve babalarının gözünde biricik olmak isterler. Eve yeni kardeş gelmesiyle birlikte, kaçınılmaz bir biçimde kardeşler arasında rekabet başlar. Kardeşini kıskanan çocuk, ona zarar verebilir, onun evden gitmesini isteyebilir. Parmak emme, alt ıslatma gibi davranış sorunları ortaya çıkabilir. Yemek yemeyi ve uyumayı reddedebilir. Daha sık öfkelenebilir ve ağlayabilir. Ancak rekabetin şiddetini belirleyecek ve davranış sorunları oluşmasını engelleyecek olan en önemli şey, aile ve çevre tutum ve yaklaşımlarıdır.

Kardeşler arasındaki eşitliği ve dengeyi sağlamak, ebeveynleri en çok zorlayan konulardan bir tanesidir. Dolayısıyla doğumdan itibaren çocuklar arasında dengeli ve sağlıklı bir diyalog geliştirmek oldukça önemlidir. Bu açıdan aile dinamiklerini, anne ve baba beklentilerini ve çocuklarla olan iletişim şekillerini saptayarak sağlıklı bir aile ortamı sağlayabilmek mümkündür.